Η ιστορία ξεκινάει από τον τύραννο της Σάμου Πολυκράτη.Επειδή φημίζονταν για την εξαιρετική του τύχη,ο φίλος του και φαραώ της Αιγύπτου Άμασις τον συμβούλευσε να φροντίσει να χάσει ό,τι πιο πολύτιμο είχε ώστε να μην προκαλέσει την ζήλεια των θεών.Ο Πολυκράτης πέταξε στην θάλασσα το αγαπημένο του δαχτυλίδι.Τρείς μέρες αργότερα ένας ψαράς έφερε δώρο στο παλάτι έναν μεγάλο ροφό.Όταν τον άνοιξαν,βρήκαν στα σπλάχνα του το δαχτυλίδι του τυράννου.Τόσο τυχερός ήταν.Όμως,κάποτε οι θεοί οργίστηκαν αληθινά με αυτήν του την ευδαιμονία και φρόντισαν να βρεί θάνατο σταυρικό.Εκείνα τα χρόνια ήταν που γεννήθηκε στην Σάμο ο Πυθαγόρας τον 6o π.Χ. αιώνα.Πατέρας του,κατά το μύθο,ήταν ο θεός Απόλλων,ο οποίος υπέκυψε στη γοητεία μιας ντόπιας καλλονής,της Παρθενίδας.Άλλοι,πάλι,θέλουν για πατέρα του έναν χαρακτή δαχτυλιδόλιθων.Από παιδί έδειξε την κλίση του στην φιλοσοφία-με ιδιαίτερη εμμονή στον ορφισμό και στις διδασκαλίες του περί μετενσαρκώσεως.Με συστατική επιστολή προς το φαραώ Άμασι από τον Πολυκράτη,ταξίδεψε στην Αίγυπτο και παρουσιάστηκε στους ιερείς της Μέμφιδας.Εκεί παρέμεινε για είκοσι δύο χρόνια και μυήθηκε στα μυστήρια της Ίσιδας.Γνώρισε την επιστήμη του Λόγου-Φωτός, καθώςκαι την ανθρώπινη εξέλιξη μέσα από τους επτά πλανητικούς κύκλους.Στη Μέμφιδα έμαθε επίσης να ελέγχει τις αόρατες δυνάμεις της μαγείας και της θεουργίας."Η επιστήμη των αριθμών και η τέχνη της θέλησης είναι τα δύο κλειδία της μαγείας",έλεγαν οι ιερείς της Μέμφιδας."Ανοίγουν όλες τις πύλες του σύμπαντος".
Έμεινε στην Αίγυπτο ωσότου εισέβαλε με τα στρατευματά του ο Πέρσης Καμβύσης, ο οποίος διέταξε να μεταφερθεί ο Πυθαγόρας στη Βαβυλώνα μαζί με άλλους αιχμαλώτους.Σ' αυτή την αρχαία Βαβέλ των Εβραίων προφητών,όταν έφτασε εκεί ο Έλληνας σοφός,τρείς θρησκείες κυριαρχούσαν στο ανώτατο ιερατείο της πόλης: οι Χαλδαίοι ιερείς,οι Πέρσες μάγοι και η ελίτ των υπόδουλων Εβραίων.Ο Πυθαγόρας έμεινε δώδεκα χρόνια στη Βαβυλώνα,αντλώντας γνώση και από τις τρείς αυτές θρησκείς.Ελευθερώθηκε χάρη στην επέμβαση ενός συμπατριώτη του που εκτελούσε χρέη βασιλικού γιατρού.Ήταν πια έτοιμος να αναλάβει την αποστολή του: να ξυπνήσει το πνεύμα των θεών που κοιμόταν μέσα στους ναούς,να ενδυναμώσει ξανά το κύρος του Απόλλωνα κι ύστερα να ιδρύσει μια σχολή επιστήμης και ζωής,απ' όπου θα έβγαιναν όχι πολιτικοί και σοφιστές,αλλά μυημένοι άντρες και γυναίκες,αληθινοί ήρωες και αληθινές μητέρες.Ο Πυθαγόρας είχε ονομάσει την σχολή του Ναό των Μουσών.Ο Πυθαγόρας ίδρυσε την σχολή στον Κροτώνα της νότιας Ιταλίας το 500 π.Χ. στις παρυφές της πόλης.Δύο κολώνες πλαισίωναν την πύλη του ιερού.Η κόκκινη συμβόλιζε την άνοδο του πνεύματος προς το φώς.Η μαύρη την υποταγή στον θάνατο.Σύμφωνα με τον φιλόσοφο,το μεν κόκκινο χρώμα συμβολίζει το αίμα,το δε μαύρο την βρωμιά.Στον αρχαίο πυθαγόρειο ναό των Μουσών η πραγματική δοκιμασία άρχιζε μόλις διάβαινε κάποιος το κατώφλι.Ο Πυθαγόρας έλεγε ότι "Κάθε ξύλο δεν είναι κατάλληλο για την κατασκευή των Ερμών" και επέλεγε ο ίδιος τους μαθητές του.Οι νέοι που ήθελαν να μυηθούν οδηγούνταν πρώτα στο πυθαγόρειο γυμναστήριο.Αντί να παλεύουν,χόρευαν δωρικούς χωρούς, μια και ο Δάσκαλος είχε αποβάλει απ' το ίδρυμα του κάθε μορφή πάλης σώμα με σώμα,λέγοντας ότι είναι περιττό κι επικίνδινο ταυτόχρονα μαζί με τη δύναμη και την ευστροφία να αναπτύσσονται η αλαζονεία και το μίσος.Τους μαθητές του τους χώριζε σε δύο κατηγορίες: τους ακουσματικούς και τους εσωτερικούς.Οι ακουσματικοί, στη διάρκεια πέντε ετών,δεν έβλεπαν τον Πυθαγόρα,τον άκουγαν μόνο να μιλάει πίσω από ένα παραπέτασμα.Την περιουσία τους την παρέδιδαν στο κοινόβιο και,αν τυχόν απορρίπτονταν από τον Δάσκαλο, την έπαιρναν πίσω διπλή. Ο πυθαγόρειος βίος δεν ήταν εύκολο μονοπάτι.Πρώτα πρώτα όφειλε κανείς να γνωρίζει μαθηματκά.Στην Ακαδημία μάλιστα του Πλάτωνα-που είχε έντονα πυθαγόρειες επιρροές-υπήρχε αναρτημένη σχετική πινακίδα: Μακριά από εδώ οι αγεωμέτρητοι.Σύμφωνα με τους σοφούς της αρχαιότητας ο Αριθμός είναι η πρώτη αρχή να συλλάβει κανείς την αρμονία ,την τάξη και τον νόμο που ορίζει το σύμπαν.Ακούσματα ονόμαζαν κάποιες χρήσιμες οδηγίες βίου.Για παράδειγμα: Να μην πλησιάζει κανείς πλούσια γυναίκα με σκοπό να κάνει παιδιά.Να μην έχει δαχτυλίδι με εικόνα του Θεού επάνω . Να προσέρχεται στο ιερό χωρίς παπούτσια. Να μην τρώει κουκιά.Κάποια ακούσματα θεωρούνταν θεόσφατα και είχαν την μορφή ερώτησης απάντησης, όπως: Ποιό είναι το σοφότερο για τον άνθρωπο;Η ιατρική. Ποιό το καλύτερο; Η ευδαιμονία. Ποιά η μεγαλύτερη αλήθεια; Ότι οι άνθρωποι είναι πονηροί.Όσο περισσότερα ακούσματα γνώριζε κάποιος δόκιμος,τόσο πληρέστερη ήταν η ζωή του.Μετά την πενταετή δοκιμασία, όσοι θεωρούνταν άξιοι να συμμετέχουν στη διδασκαλία του γίνονταν εσωτερικοί και μπορούσαν πια όχι μόνο να ακούνε αλλά και να βλέπουν τον Πυθαγόρα. Στον προχωρημένο αυτό κύκλο των εσωτερικών, η γνώση είχε να κάνει με τους Αριθμούς,την Αρμονία,το Σύμπαν,τον Θεό.Η επιστήμη ήταν το κύριο πεδίο των σπουδών τους.Ο Πυθαγόρας παρέδωσε στους μαθητές του τις πιο προχωρημένες επιστημονικές γνώσεις της εποχής και δεν άφησε τίποτα χωρίς να το διευκρινήσει.Μάλιστα,εκείνος πρώτος χρησιμοποίησε τον όρο "φιλοσοφία",λέγοντας ότι είναι η όρεξη για σοφία και ότι σοφία είναι η επιστήμη της αλήθειας που ενυπάρχει στα όντα.Οι τελευταίοι στίχοι από τα Χρυσά έπη των Πυθαγορείων έλεγαν:
"Όταν λοιπόν εγκαταλείψεις το σώμα κι ανέβεις στον ουρανό,θα γίνεις αθάνατος θεός κι ο θάνατος πια δεν θα σ'αγγίζει".
Όπως ο Βούδας είχε την ενόραση του κάτω από ένα δέντρο έτσι κι ο Πυθαγόρας,στην άκρη ενός δάσους,οραματίστηκε τον κόσμο ατενίζοντας τον ναό της Ήρας.Του φάνηκε ότι διέκρινε εκεί την ιδανική εικόνα του όλου.Επειδή η βάση του ναού,οι κίονες,το επιστύλιο και το τριγωνικό αετωμά του σχημάτιζαν στα μάτια του σοφού την τριπλή εικόνα του ανθρώπου μέσα στο σύμπαν.Ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος στεφανωμένοι από τη θεία ενότητα που είναι αφ' εαυτής τριαδική.
Όταν ο Πυθαγόρας έφτασε στο μαντείο των Δελφών,γνώρισε μια νεαρή ιέρεια,τη Θεόκλεια.Ενορατικός όπως ήταν,διέκρινε στο κορίτσι τη στόφα μιας μελλοντικής πυθίας.Ο φιλόσοφος είχε μακρές συζητήσεις με το ιερατείο του ναού.Ζήτησε λοιπόν να παρευρίσκεται σ' αυτές και η Θεόκλεια,ώστε να τη μυήσει στη φιλοσοφία του.Ο Πυθαγόρας ήταν τότε στην ακμή του βίου του.Φορούσε λευκό αιγυπτιακό ένδυμα,ενώ μια κόκκινη ταινία έσφιγγε το πλατύ του μέτωπο.
Ένα άλλο πρόσωπο συνδεδεμένο στενά με τον Πυθαγόρα ήταν ο υπηρέτης του Ζάμολξις.Εκείνος μ' ένα απλό τέχνασμα είχε καταφέρει να τον τιμούν οι ομογενείς του στη Θράκη σαν θεό: Έσκαψε μια υπόγεια κρύπτη μέσα στο πατρικό του σπίτι και απομονώθηκε εκεί αφήνοντας να διαδοθεί ότι πέθανε.Στο μεταξύ,είχε ζητήσει από την μητέρα του να κρατά λεπτομερείς σημειώσεις όσων γεγονότων συνέβαιναν στην περιοχή τους και στην συνέχεια να του τις δίνει,μέχρι εκείνος να βγεί από την κρυψώνα του.Πέρασαν έτσι τρία χρόνια.Όταν ο Ζάμολξις βγήκε ξανά στο φώς,ήταν αδύνατος και σκελετωμένος.Παρουσιάστηκε στη λαϊκή συνέλευση του τόπου του και ισχυρίστηκε πως γύρισε από τον Άδη.Τους μίλησε μάλιστα για όλα όσα είχαν συμβεί εκείνα τα τρία χρόνια που θεωρούνταν νεκρός.Ο όχλος συγκινημένος από τα λόγια του,επευφημούσε,δάκρυζε,φώναζε και στο τέλος πίστεψε πως ο Ζάμολξις ήταν κάποιος θεός.
Ο Πυθαγόρας παντρεύτηκε την μαθητριά του Θεανώ και απέκτησε δύο παιδία μαζί της.Σύμφωνα με τους βιογράφους,έκανε πράγματα θαυμαστά.Όταν βρισκόταν στην Ολυμπία,λέγεται ότι κατέβασε έναν αετό που πετούσε ψηλά,τον χάιδεψε λίγο και τον έστειλε ξανα στα ουράνια.Μια άλλη φορά,ημέρωσε την αρκούδα της Δαυνίας,που λυμαίνονταν στην περιοχή.Κάποτε που περνούσε τον ποταμό Νέστο με φίλους του,ο φιλόσοφος απευθύνθηκε στο ποτάμι χαιρετώντας το.Τότε όλοι άκουσαν έντρομοι τον ποταμό να ανταπαντά με δυνατή φωνή: "Χαίρε,Πυθαγόρα!".Το εντυπωσιακότερο ωστόσο επίτευγμα του ήταν ότι την ίδια μέρα έδωσε διάλεξη στο Μεταπόντιο της Ιταλίας και στο Ταυρομένιο της Σικελίας.Η απόσταση μεταξύ των πόλεων αυτών χρειάζοταν πολλές μέρες για να διανυθεί τον 6ο π.Χ. αιώνα.Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό έγινε δυνατό επειδή ο Άβαρις,ο ιερέας Υπερβόρειου Απόλλωνα,είχε δωρίσει στον Πυθαγόρα το βέλος που του είχε δώσει ο θεός.Καβάλα σ' αυτό το βέλος διάβαινε ποτάμια,πελάγη και μέρη αδιάβατα,γι' αυτό και είχε λάβει το προσωνύμι "αιθεροβάτης".Κάποτε επισκέφθηκε ένα σιδεράδικο όπου από τους ήχους των μετάλλων συνέλαβε την ιδέα της αρμονίας στη μουσική.
Ο Πυθαγόρας επέστρεψε πενηντάρης στην Σάμο.Για καιρό,επιχείρησε μάταια να διδάξει στους συμπατριώτες του τη φιλοσοφία του.Μάλιστα,έφτασε στο σημείο να πληρώνει ίδιος κάποιον νεαρό ώστε να έχει κοινό στα μαθηματά του.Ενοχλημένος από την αδιαφορία του κόσμου αποφάσισε να εγκαταλείψει το νησί.Στη χωρίς επιστροφή έξοδο του αυτή,πήρε μαζί και τη μητέρα του.
Ο Πυθαγόρας πέθανε από προδοσία.Ένας δύστροπος πολίτης του Κρότωνα,ο Κύλων,που ο φιλόσοφος είχε αποπέμψει από τη Σχολή λόγω του βίαιου και αλαζονικού χαρακτήρα του,έγινε άσπονδος εχθρός του.Άρχισε να βγάζει πύρινους λόγους εναντίον του,στρέφοντας τα δημοκρατικά αισθήματατου όχλου κατά του αριστοκρατικού Πυθαγόρα.Κάποιο βράδι που τα σαράντα πιο επίλεκτα μέλη του πυθαγόρειου κύκλου είχαν μαζευτεί στο σπίτι του ολυμπιονίκη Μίλωνα,ο δημαγωγός κινητοποίησε τις συμμορίες του.Κύκλωσαν το σπίτι.Οι Πυθαγόρειοι,που είχαν μαζί τους τον φιλόσοφο,αμπάρωσαν τις πόρτες.Το έξαλλο πλήθος έβαλε φωτιά που μεταδόθηκε παντού.Τριάνα οκτώ Πυθαγόρειοι,μαζί κι ο Πυθαγόρας,χάθηκαν μέσα στις φλόγες.Μοναδικοί που γλίτωσαν ήταν ο Άρχιππος και ο Λυσίς,αυτός που αργότερα πήγε στη Θήβα κι έγινε δάσκαλος του Επαμεινώνδα.
